Hemoroidy są chorobą zapalną odbytnicy, podczas której wewnętrzne węzły żylne odbytnicy są rozszerzane, w niektórych przypadkach może wystąpić utrata zapalnych węzłów na zewnątrz, stwierdzono również połączone postacie hemoroidów.
Jak manifestuje się hemoroidy?
Często procesom zapalnym towarzyszą krwotoki z rozszerzonych węzłów żylnych. W tej chorobie pacjenci mogą odczuwać nasilenie, spalanie i swędzenie odbytu i bólu w czasie defekacji.
Hemoroidy są bardzo powszechną patologią odbytnicy, której cierpią zarówno mężczyźni, jak i kobiety. Ta choroba charakteryzuje się stopniowym postępem, przy braku terminowych miar terapeutycznych pacjent może wymagać pomocy awaryjnej. Statystyki pokazują, że na terytorium jednego kraju 75% przypadków zdiagnozowanych hemoroidów podlega leczeniu chirurgicznym. Interwencje chirurgiczne można uniknąć w przypadku kontaktu ze specjalistą na początkowym etapie hemoroidów.
Etiologia i patogeneza hemoroidów
Głównym czynnikiem etiologicznym w rozwoju hemoroidów jest dysfunkcja krążenia krwi w hemoroidalnych klastrach żylnych, która wywołuje dystroficzne zmiany w mięśniach i strukturach łącznych, które naprawiają węzły wewnątrz kanału analnego.
Ważną rolę w rozwoju hemoroidów odgrywają czynniki predysponujące do tej choroby: siedzący tryb życia, tendencja do zaburzeń stolca (częste biegunkę lub zaparcia), nadużywanie alkoholu i pikantne potrawy.
Hemoroidy mogą również wywoływać cechy zawodowe, które wymagają długiego pobytu w pozycji siedzącej (pilotów, kierowców i innych). Oprócz tych czynników niektóre sporty (ciężka lekkoatletyka, sporty jeździeckie, rowerowe) mogą być przyczyną rozwoju tej choroby.
W kategorii populacji dość często hemoroidy są konsekwencją ciąży i porodu.
Klasyfikacja i objawy hemoroidów
W procesie diagnozy eksperci wykorzystują klasyfikację hemoroidów w odniesieniu do lokalizacji procesu patologicznego. Zgodnie z tą klasyfikacją istnieją trzy formy hemoroidów: zewnętrzna (zewnętrzna), wewnętrzna i kombinacja (kształt mieszany). Często wewnętrzne węzły hemoroidalne stają się wynikiem ekspansji wewnętrznych splotów hemoroidalnych odbytnicy, a zewnętrzne węzły hemoroidalne powstają głównie z podskórnego splotu żylnego odbytu. Połączona postać hemoroidów implikuje obecność wewnętrznych i zewnętrznych hemoroidów.
Wewnętrzne hemoroidy
Pomimo ustalonego stereotypu medycyny domowej w dziedzinie proktologii, większość zagranicznych ekspertów uważa, że wewnętrzne węzły hemoroidalne są niezbędnym stanem do diagnozowania hemoroidów, w oparciu o takie rozważania, koncepcja izolowanych zewnętrznych hemoroidów brakuje w obcym praktyce medycznej. Dlatego pojedyncze hemoroidy nazywane są „znakami skóry” lub „frędzlami odbytu”.
Połączone hemoroidy
Połączone hemoroidy rozwija się w przypadku rozprzestrzeniania się wewnętrznych splotów hemoroidalnych poza kanałem analnym i łączą je z żyłami podskórnymi. Pojęcia te są dość rozsądne i nowoczesne, ale w tej chwili nie są ogólnie akceptowane.
Z natury przebiegu wyróżniają się ostre i przewlekłe hemoroidy, które w rzeczywistości są etapami jednej choroby.
Kliniczny obraz hemoroidów przedstawia cztery etapy:
- Stadium hemoroidów I-I implikuje obecność krwawego rozładowania z odbytu, która ma charakterystyczny szkarłatny kolor i okresowy charakter objawów;
- W przypadku II stadium hemoroidów utrata hemoroidów i ich niezależna redukcja jest charakterystyczna. Krwawienie nie zawsze jest manifestowane;
- Kurs III stadium hemoroidów świadczy następujące oznaki: obecność spadających węzłów hemoroidalnych, które nie są odsyłane niezależnie, ich zmniejszenie należy wykonać ręcznie. Krwawienie może być również lub nieobecne;
- Na etapie IV regulacja upadłych hemoroidów staje się niemożliwa.
Objawy hemoroidów
Objawy hemoroidów zależą od jego postaci. W ostrych hemoroidach cechą kliniczną jest zakrzepica zewnętrznych węzłów hemoroidalnych lub wybuch wewnętrznych węzłów zakrzepowanych.
W procesie zakrzepicy węzłów hemoroidalnych występuje ich znaczący wzrost, podczas gdy pacjent odczuwa dość intensywny tynk (ból w odbycie), który nasila się podczas defekacji.
Główne objawy kliniczne przewlekłych hemoroidów to: spalanie i swędzenie w regionie okołoporodowym, krwotok epizodyczny z odbytu, okresowa utrata hemoroidów. Z luźnym zamknięciem zwieracza odbytu i częstą utratą węzłów hemoroidalnych, z odbytu może pojawić się przezroczyste wyładowanie śluzowe.
Bardzo częstym objawem hemoroidów jest krwawienie z odbytu. W 10% populacji planety krwawy rozładowanie z odbytu występuje okresowo, 70–80% badanych pacjentów z taką skargą jest chory na hemoroidy. Niestety większość osób z takimi objawami nie szuka pomocy medycznej, ponieważ krwotoki mają rzadki i okresowy charakter, co same zwiększa zagrożenie ich zdrowia, ponieważ na wczesnym etapie hemoroidów istnieje szansa na uniknięcie interwencji chirurgicznej. Niektórzy pacjenci są zawstydzeni, aby udać się do proktologa lub boją się metod badań.
Zwykle krwotok występuje podczas defekacji. Może to być ślady krwi na papierze lub sprayu szkarłatnej krwi podczas napięcia. Ponadto krew może wyjść z odchodami w postaci ciemnych skrzepów, jeśli pozostaje w odbytnicy po poprzedniej defekacji.
Objawy przewlekłych hemoroidów
Przewlekła postać hemoroidów z długoterminowymi wewnętrznymi węzłami hemoroidalnymi charakteryzują się utratą tych węzłów na zewnątrz. Początkowo utrata węzłów występuje po defetacji lub wysiłku. W trakcie postępu choroby węzły mogą wypadnąć nawet podczas kichania lub kaszlu, przestać lepiej niezależnie i konieczne jest ręczne zmniejszenie. W przypadku braku leczenia ręczne zmniejszenie nie jest możliwe, utrata węzłów staje się stała. Węzły, które wypadły, są podatne na zakrzep i dają pacjentowi poważny dyskomfort.
Często objawem klinicznym hemoroidów jest swędzenie odbytu, którego przyczyną jest ciągłe podrażnienie skóry obszaru odbytu z wypisem.
Diagnoza hemoroidów
Diagnoza hemoroidów jest dość prosta i składa się z kilku procedur. Po zebraniu anamnezy lekarz przeprowadza badanie proktologiczne. Kontrola tę można przeprowadzić w różnych pozycjach pacjenta po lewej stronie, z tyłu, jak na krześle ginekologicznym lub w pozycji łownic kolanowych. Najczęściej preferencje są podawane pozycji leżącego po lewej stronie, ponieważ jest to najwygodniejsze dla pacjenta, ale dla różnych ankiet lekarz może oferować różne przepisy.
Kontrola regionu okołoporodowego
Na początku badania proktologicznego pacjent jest starannie hodowanymi pośladkami, lekarz bada region okołoporodowy w spoczynku i stresie. Jednocześnie można zidentyfikować rozwijane i zewnętrzne węzły hemoroidalne, zmiany skóry odbytu, ropnie i pęknięcia odbytu. Po kontroli przeprowadzane jest badanie palpatora regionu okołoporodowego, co pozwala określić obszary bólu i foki zapalnych.
Badanie palców
Bardzo ważnym etapem diagnozy proktologicznej jest badanie palców odbytnicy. Proces tego badania nie wymaga użycia specjalnych narzędzi i wydaje się dość prosty. Ale pomimo prostoty wykonania ten rodzaj badania jest bardzo pouczający. Badanie palców pozwala uzyskać informacje o stanie odbytnicy i ścianach odbytu, obecności nowotworów lub węzłów hemoroidalnych, napięciu mięśni, miednicy i pobliskich narządach (prostata, macica). Około 80–90% danych uzyskanych przez badanie palca jest całkowicie porównywalne z wynikami kolejnych badań instrumentalnych.
Anoskopia
Aby potwierdzić dane uzyskane w procesie powyższych badań, pacjent zaleca się przeprowadzenie anoskopii. Anoskopia jest badaniem kanału analogicznego i najbardziej pouczającą metodą diagnozowania hemoroidów, która jest wykonywana przy użyciu specjalnych probówek o innym projekcie. Anoskop wykonany jest w postaci małej rurki, której długość wynosi 8-12 cm, wyposażona w źródło jasnego oświetlenia. Anoskopy mogą być jednorazowe i wielokrotnego użytku, z fazowanym i prostym końcem, mogą również mieć boczne okno do oglądania.
Anoskop jest używany nie tylko w procesie diagnozy, jest także integralną częścią wielu interwencji chirurgicznych. W procesie anoskopii można określić wielkość, ilość i lokalizację wewnętrznych węzłów hemoroidalnych, ich zmiany (zapalenie, krwawienie, erozja), a także ocenić mobilność i stopień utraty.
Sektoroskopia
Aby dokonać dokładnej diagnozy i zidentyfikować jednoczesne patologie odbytnicy i okrężnicy (polipy, guzy, wrzodziejące zmiany, różne formy zapalenia jelita grubego, uchyłek), pacjent musi przeprowadzić scopium remontowe (sztywna sigmoskopia). Ta metoda badania pozwala całkowicie sprawdzić odbytnicę i część jelita sigmoidalnego (20-30 cm).
Diagnoza różnicowa
Ważnym etapem diagnozy hemoroidów jest diagnoza różnicowa, której celem jest wyeliminowanie innych chorób, które mają objawy kliniczne podobne do hemoroidów. Patologie te obejmują:
- Rak tylny;
- rak grubej i odbytnicy;
- ostra i przewlekła forma pęknięcia odbytu;
- guzy kosmosu odbytnicy;
- przetoki odbytnicy;
- utrata odbytnicy;
- Choroba Crohna;
- Niespecyficzne wrzodziejące zapalenie jelita grubego;
- zapalenie proktujące (po zakażeniu, napromieniowaniu i tak dalej);
- Odbytnicy wrzód;
- endometrioza;
- Ostatni w Hhipetrycznych mocach odbytu.
Do celów diagnozy różnicowej lekarz może przepisać kilka dodatkowych badań (iryrigografia, kolonoskopia, ultradźwięki, CT).
Leczenie hemoroidalne
Metody leczenia hemoroidów zależą od stopnia choroby i obecności powiązanych patologii. Na początkowym etapie hemoroidów często wystarczy zastosować konserwatywną terapię. Ponadto, na pierwszym etapie hemoroidów, lekarstwo jest możliwe za pomocą skleroterapii lub elektrokoagulacji. W drugim i trzecim etapie hemoroidów zaleca się stosowanie ligatury (legitee lodowce lub podwiązanie szwu). W przypadku trzeciego etapu hemoroidów metodologia transanalnej resekcji Longo jest uważana za metodę leczenia produktywnego. Hemoroidactomia (chirurgiczne wycięcie hemoroidów) jest wskazaniem na czwartym stadium hemoroidów. W ostrym okresie choroby wskazano wyłącznie konserwatywną terapię.
Konserwatywny rodzaj leczenia
Konserwatywne leczenie hemoroidów ma na celu wyeliminowanie lub ułatwianie objawów klinicznych i osłabienie ostrego procesu. Na tym etapie leczenia pacjenta przepisuje dietę do normalizacji krzesła. W niektórych przypadkach zaleca się receptę środków przeczyszczających. Pacjentem jest również przepisywane leki, które przyczyniają się do wzmocnienia ścian żylnych. Kompleks konserwatywnych metod leczenia hemoroidów obejmuje mianowanie maści i świec odbytnicy z środkami przeciwbólowymi, gojenie, przeciwzapalne, poprawia miejscowe przepływ krwi i działanie hemostatyczne.
W przypadku wyraźnego krwawienia pacjent może przepisywać czynniki hemostatyczne o zwiększonym działaniu.
Leczenie wewnętrznych i zewnętrznych hemoroidów w późnych stadiach
Pacjenci z drugim, trzecim i czwartym etapem powinni zdawać sobie sprawę, że leczenie konserwatywne jest tymczasowe, aw każdym razie będzie musiał przeprowadzić bardziej skuteczne procedury i interwencje chirurgiczne.
Hemoroidiakoaktomia przeprowadzona na późniejszych etapach implikuje usunięcie węzłów hemoroidalnych, w procesie, w którym wykonuje się całkowite wycięcie splotu żylnego, co pozwala na prawdopodobieństwo nawrotu.
W większości przypadków hemoroidy nie wymagają pilnych interwencji (z wyjątkiem obfitego krwawienia z wyraźną niedokrwistością), więc pacjent ma prawo wybrać jedną z metod leczenia zaproponowanych przez lekarza. Jak leczyć hemoroidy na tym czy innym etapie, może być określone tylko przez lekarza po badaniu. Ponieważ hemoroidy powodują wiele problemów i stały dyskomfort, jego objawy są nieprzyjemne i bolesne, często pacjenci chętnie zgadzają się pozbyć się tej choroby za pomocą radykalnych metod leczenia. Ceny leczenia hemoroidalnego w specjalistycznych klinikach zależą również od zaniedbania procesu, więc najlepszą opcją dla pacjenta jest leczenie hemoroidów bezpośrednio po zdiagnozowaniu.
Prognozy dla tej choroby zależą od jej etapu, ale w prawie wszystkich przypadkach jest to korzystne.
Zapobieganie hemoroidalnemu
Podstawą zapobiegania hemoroidom jest zapobieganie lub eliminacja czynników, które przyczyniają się do dysfunkcji przepływu krwi w pojazdach odbytnicy, a także normalizację przewodu pokarmowego.
Ważne jest, aby leczyć choroby w odpowiednim czasie, których objawami klinicznymi mogą być biegunka i zaparcia, normalizować i racjonalizować odżywianie.
W celu zapobiegania hemoroidom konieczne jest przeprowadzenie regularnych procedur higieny, dokładnego wyczyszczenia tylnego przejścia po defetacji, użycia miękkich odmian papieru, w razie potrzeby odmów używania papieru toaletowego i wykonanie toalety odbytu przez mycie w temperaturze pokojowej z wodą.
Ludzie, którzy prowadzą siedzący tryb życia, muszą obejmować wychowanie fizyczne w codziennej rutynie, idą bardziej pieszo. Przy pierwszych objawach hemoroidów warto wykluczyć całą ciężką aktywność fizyczną.